!!!Aktualności poza UE

CHINY – REKORDOWY IMPORT WIEPRZOWINY W 2016 R.

W 2016 r. chiński import mięsa wieprzowego (bez podrobów) wyniósł ok. 1,6 mln ton i był ponad dwukrotnie wyższy niż przed rokiem. Chiny zwiększyły znacznie przywóz z uwagi na spadek produkcji i wzrost cen, spowodowany redukcją krajowego pogłowia trzody chlewnej. Największa dynamika wzrostu importu miała miejsce w pierwszej połowie roku, a w ostatnim kwartale zwiększył się on już tylko o jedną trzecią. Wzmożony popyt Chińczyków na wieprzowinę wykorzystali z powodzeniem unijni eksporterzy, którzy byli głównymi dostawcami na rynek chiński i zwiększyli dostawy o 89% do ponad 1 mln ton, co stanowiło 68% udziału w chińskim imporcie.

Import wieprzowiny do Chin (tys. ton)

Źródło: chiński urząd celny, GT IS

Największym eksporterem wieprzowiny na rynek chiński były w ubiegłym roku Niemcy, przed Hiszpanią i USA. Unijna wieprzowina była szczególnie atrakcyjna na chińskim rynku ze względu na osłabienie wartości euro wobec dolara amerykańskiego. W drugiej połowie roku dostawy na rynek chiński zwiększyły znacznie USA, Kanada i Brazylia, ze względu na konkurencyjne ceny. Coraz więcej zakładów amerykańskich uczestniczy w specjalnym programie produkcji bez użycia raktopaminy, zyskując zezwolenia na wysyłki na rynek chiński. Ruszył także wywóz wieprzowiny z Brazylii, po zatwierdzeniu tamtejszych zakładów produkcyjnych przez chińskie władze. Udział UE w rynku chińskim w drugiej części roku zmalał na korzyść dostawców amerykańskich i brazylijskich.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. BPEX

UMOWA O WOLNYM HANDLU USA-WIELKA BRYTANIA NAWET ZA DWA LATA

Nowa umowa handlowa między Wielką Brytanią i USA, która obejmie także mięso, może zostać podpisana nawet w ciągu zaledwie dwóch lat. Takie wnioski płyną z pierwszego przesłuchania w Kongresie Stanów Zjednoczonych, poświęconego analizie kolejnych etapów zacieśniania współpracy z Wielką Brytania za sprawą dwustronnej umowy handlowej. Silne wsparcie na rzecz porozumienia o wolnym handlu między Wielką Brytanią i USA wyraziła amerykańska narodowa rada producentów wieprzowiny (NPPC). Nie wiadomo jednak, co o takim porozumieniu myślą inni przedstawiciele branży mięsnej po obu stronach Atlantyku. Choć dla Amerykanów Japonia pozostaje obecnie największym kierunkiem eksportu mięsa czerwonego (USA nie ma podpisanej umowy o wolnym handlu z Japonią), amerykańska federacja eksporterów mięsa (USMEF) podkreśliła, że z radością powita każdą umowę, z jakimkolwiek partnerem, która będzie miała na celu wyeliminowanie barier i poprawi dostęp do rynku. Poparcie dla umowy wyraziło międzynarodowe stowarzyszenie handlu mięsem (IMTA), podkreślając swoje wątpliwości, czy takie porozumienie może ominąć problemy, które „wychodziły” przy okazji powstawania podobnych kompleksowych umów handlowych. Kluczowym pytaniem jest, czy umowa Wielkiej Brytanii i USA nie napotka na te same punkty sporne, jakie pojawiły się podczas dyskusji umowy TTIP między Unią Europejska a USA. Ciekawe jest, jak Wielka Brytania podejdzie do zagadnień, co do których nie doszło do porozumienia w ramach umowy TTIP, chodzi o produkcję wołowiny z użyciem hormonów wzrostu oraz traktowania mięsa drobiowego substancjami antybakteryjnymi. Trzeba zaznaczyć, że Wielka Brytania stara się obecnie o otwarcie rynku amerykańskiego na eksport wołowiny oraz jagnięciny. Załatwienie tej kwestii będzie kluczowym momentem przed rozpoczęciem oficjalnych rozmów w sprawie wolnego handlu między obu krajami. Zdaniem Micka Sloyana, dyrektora brytyjskiej rady ds. rozwoju rolnictwa i ogrodnictwa (AHDB), w rozmowach o przyszłej umowie handlowej między Wielką Brytanią i USA, ważnymi elementami do uzgodnienia będą sprawy dotyczące taryf celnych oraz standardów produkcyjnych. Jego zdaniem w odniesieniu do taryf celnych umowa w żaden sposób nie zniweluje wszystkich stawek celnych. Warto przy tym spojrzeć na kompleksową umowę gospodarczo-handlową zawartą między Unią Europejską a Kanadą. Uwzględniła ona wrażliwość niektórych towarów rolnych dla obu partnerów, wprowadzając kontyngenty taryfowe oraz okresy przejściowe. Sloyan przyznał, że bezcłowy dostęp do rynku brytyjskiego, bez rozsądnego okresu przejściowego może stać się niezwykle uciążliwy dla przemysłu mięsnego w Wielkiej Brytanii. Ponadto Sloyan dodał, że musi dojść do rozwiązania kwestii związanych ze standardami produkcji stosowanymi w USA, jak produkcja wieprzowiny z użyciem raktopaminy oraz odkażanie tusz kurczaków chlorem.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst.: globalmeatnews.com z dn. 3.02.17

UKRAINA: REKORDOWE ZBIORY, WYSOKI POTENCJAŁ EKSPORTOWY

W 2016 roku Ukraina odnotowała rekordowe zbiory zbóż szacowane przez źródła krajowe na 65,95 mln ton zbóż, tj. o 9,7% więcej w porównaniu z poprzednim rokiem. Według FAS/USDA (za SSSU) ubiegłoroczna produkcja pszenicy wyniosła 26,7 mln ton, tj. o 2% mniej niż w 2015 roku, a jęczmienia 9,7 mln ton, tj. o 13% więcej niż rok wcześniej. Zbiory na półwyspie krymskim zostały oszacowane na 854 tys. ton pszenicy oraz 528 tys. ton jęczmienia. W oparciu o wstępne dane, wywóz zbóż w sezonie 2016/17 (tj. w okresie od lipca ub.r. do 6 stycznia br.) wyniósł 11,5 mln ton pszenicy, 7,1 mln ton kukurydzy oraz 4,3 mln ton jęczmienia. Dla porównania w całym sezonie 2015/16 wyeksportowano 17 mln ton pszenicy, 16,6 mln ton kukurydzy, 4,4 mln ton jęczmienia oraz 19,7 tys. ton żyta. Unia jest jednym z kluczowych odbiorców ukraińskiego zboża. W zeszłym sezonie Wspólnota sprowadziła blisko 8,5 mln ton kukurydzy, ok. 2 mln ton pszenicy oraz 231 tys. ton jęczmienia. Ponieważ kukurydza stanowi najważniejszą pozycję w unijnym przywozie ziarna z Ukrainy warto przeanalizować jego strukturę geograficzną. W zeszłym sezonie w ukraińskim eksporcie kukurydzy dominowały kraje UE, Chiny, Egipt oraz Tunezja. Należy podkreślić, że Unia miała największy udział wśród odbiorców. Zaimportowano prawie 8,5 mln ton ziarna tego gatunku, co stanowiło 51% całego jej wywozu w rozpatrywanym sezonie. Było to jednocześnie o 41,6% więcej niż w poprzednim sezonie handlowym. Eksport ukraińskiego ziarna do UE jest wspierany poprzez ustanowione kontyngenty taryfowe. W ich ramach w sezonie 2015/16 Ukraina mogła wyeksportować 400 tys. ton kukurydzy do krajów Wspólnoty, w bieżącym 450 tys. ton. W ubiegłym sezonie wzrost sprzedaży do UE był prawdopodobnie możliwy dzięki mniejszym dostawom na rynek chiński i egipski. W ubiegłym sezonie Chiny sprowadziły 2,4 mln ton ukraińskiej kukurydzy, tj. o 45% mniej niż sezon wcześniej. Redukcję wysyłki odnotowano także do Egiptu – o 32% do 2,2 mln ton. Wśród unijnych odbiorców ukraińskiej kukurydzy w zeszłym sezonie handlowym na pierwszym miejscu znalazła się Hiszpania z zakupami wynoszącymi 2,7 mln ton i 16,5% udziałem, tj. o blisko 14% więcej niż w poprzednim sezonie. Na drugim miejscu wśród importerów z Unii uplasowały się Włochy z zakupami wynoszącymi 1,6 mln ton (9,5% udział) i aż 103% wzrostem zakupów w ujęciu sezon do sezonu. Trzecia pozycja przypadła Holandii – 1,36 mln ton (8,2% udział) i wzrost o 0,52% (s/s), a Portugalii – 852 tys. ton (5,14% udział) i wzrost sezonowy o 63%. Poza tym do grona unijnych odbiorców zaliczają się takie kraje jak: Belgia, Niemcy, Irlandia, Polska, Wielka Brytania, Litwa, Grecja, Rumunia, Węgry a nawet Francja. W sezonie 2015/16 Polska sprowadziła z Ukrainy 273,4 tys. ton kukurydzy. Na tle pozostałych unijnych importerów nie były to duże ilości. Należy podkreślić, iż wspierająco na ukraiński eksport zbóż oddziaływała słabość hrywny. Czynnik ten będzie prawdopodobnie w dalszym ciągu działał na korzyść eksporterów w sezonie 2016/17.

Źródło: FAMMU/FAPA z wykorzystaniem FAS/USDA, Reuters

WZROST CEN ŻYWNOŚCI NA ŚWIECIE W STYCZNIU BR.

W styczniu br. indeks FAO światowych cen żywności wzrósł wobec zmienionej wartości z grudnia 2016 r. o 2,1% (3,7 pp.) do 173,8 pkt. Jest to najwyższy poziom indeksu od lutego 2015 r. Wobec stycznia 2016 r. żywność podrożała o 16,4%. Notowania rosły systematycznie od początku ubiegłego roku, jedynie w lipcu i w grudniu miał miejsce nieznaczny spadek. W pierwszym miesiącu tego roku wzrosły najbardziej ceny cukru (-9,9%), a także w mniejszym stopniu zbóż (+3,4%), olejów roślinnych (+1,8%) i produktów mleczarskich (+0,2%). Potaniało natomiast ponownie nieznacznie mięso (-0,1%). W sektorze mięsnym spadły w styczniu najbardziej ceny mięsa owczego, a w mniejszym stopniu również drobiu i wieprzowiny, natomiast wołowina podrożała. Notowania mięsa ogółem były jeszcze o 7,9% wyższe niż przed rokiem. Wzrost cen wołowiny jest spowodowany odbudową stada bydła w Australii i ograniczeniem podaży mięsa na eksport. W przypadku mięsa owczego, ceny eksportowe w Oceanii obniżyły się już trzeci miesiąc z kolei ze względu na sezonowy szczyt ubojów i wzrost podaży. Wieprzowina i drób potaniały natomiast odpowiednio czwarty i piąty miesiąc z rzędu, co odzwierciedla obitą podaż na rynku światowym i stabilny popyt. Ceny zbóż na rynku światowym wzrosły w styczniu do poziomu najwyższego od lipca 2016 r. Notowania pszenicy zwyżkowały ze względu na niekorzystne warunki pogodowe w regionach uprawy oraz ograniczenie areału zasiewu pszenicy ozimej w USA. Umocnienie cen kukurydzy jest odzwierciedleniem silnego popytu i niepewności co do wysokości zbiorów w Ameryce Południowej.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. FAO z dn. 02.02.17

WYCOFANIE SIĘ USA Z UMOWY TPP NIEPOKOI NOWOZELANDCZYKÓW

Wycofanie się nowej administracji amerykańskiej z umowy transpacyficznej (TPP), po objęciu fotela prezydenta USA przez Donalda Trumpa, niepokoi Nową Zelandię, obawiającą się spadku eksportu. Wiadomo, że bez Stanów Zjednoczonych umowa TPP raczej nie wejdzie w życie, co może oznaczać zwiększoną konkurencję dla eksporterów wołowiny oraz jagnięciny z Nowej Zelandii na rynku japońskim. W tej sytuacji Nowa Zelandia zacznie poszukiwać możliwości podpisania umowy o wolnym handlu z Japonią, aby zagwarantować sobie udział w tamtejszym rynku wołowiny. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że istniejąca już umowa o wolnym handlu Australia-Japonia mocno ogranicza, dostęp dla eksportu mięsa wołowego z Nowej Zelandii na Wyspy Japońskie. Od czasu wejścia jej w życie eksport mięsa wołowego z Australii do Japonii zwiększył się o 13%, podczas gdy wysyłki tego gatunku mięsa z Nowej Zelandii do kraju Kwitnącej Wiśni obniżyły się o 11%. Po zerwaniu umowy TPP udział nowozelandzkich eksporterów wołowiny w tym rynku jeszcze bardziej się zmniejszy. Oczywiści może zaistnieć sytuacją, że pozostałe kraje mające podpisać umowę TPP (Australia, Nowa Zelandia, Brunei, Kanada, Chile, Japonia, Malezja, Meksyk, Peru, Singapur oraz Wietnam) jednak ją ratyfikują. Jeśli jednak do tego nie dojdzie alternatywą będzie regionalna kompleksowa umowa o partnerstwie gospodarczym (RCEP) negocjowana od 2012 r. Trzeba podkreślić, że umowa TPP wykluczyła Indie i Chiny, czego nie robi RCEP. RCEP to umowa między dziesięcioma państwami-członkami Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN – Brunei, Kambodża, Indonezja, Laos, Malezja, Myanmar, Filipiny, Singapur, Tajlandia, Wietnam), a sześcioma państwami (Australią, Chinami, Indiami, Japonią, Koreą Południową i Nową Zelandią).

Źródło: FAMMU/FAPA na podst.: globalmeatnews.com z dn. 26.01.17