!!!Aktualności poza UE

Na świecie nieznaczny wzrost prognoz ogromnych zbiorów soi w sezonie 2014/15

Dnia 10 lutego br. Ministerstwo Rolnictwa Stanów Zjednoczonych – USDA opublikowało comiesięczne szacunki oraz prognozy zbiorów oleistych, w tym soi na świecie. W dalszym ciągu utrzymują się niezwykle optymistyczne prognozy zbiorów dla soi w bieżącym sezonie 2014/15. USDA przewiduje wzrost globalnego poziomu zbiorów soi do rekordowej ilości tym razem około 315,1 mln ton tj. 31,3 mln ton więcej niż w poprzednim sezonie (oraz 0,7 mln ton więcej niż prognozowano na początku stycznia br.). Wzrosły prognozy produkcji soi w Argentynie oraz Chinach, ale zmniejszyły się w Brazylii. Wg USDA przez miesiąc prognozy zbiorów soi w Ameryce Południowej prawie nie zmieniły się ponieważ przeszacowaniu w dół dla Brazylii o 1 mln ton do 94,5 mln ton towarzyszył wzrost prognoz dla Argentyny również o 1 mln ton do 56 mln ton. Dzięki wzrostowi produkcji soi w Argentynie o około 3% (przez miesiąc) wzrośnie przerób i spożycia w tym kraju, który jednak nie przełoży się na eksport. W USA jesienne zbiory soi wzrosły o około 16,6 mln ton do rekordowego poziomu około 108 mln ton (przez miesiąc bez zmian). Pod wpływem wysokiego poziomu rzeczywistego eksportu USDA zwiększyło prognozy wywozu soi z USA w bieżącym sezonie o około 1% do 48,7 mln ton. Lutowe prognozy wzrostu przerobu i eksportu przyczynią się do zmniejszenia zapasów o 6% do 10,5 mln ton pod koniec sezonu wobec poprzedniego miesiąca. W Chinach zwiększono szacunki zbiorów soi o około 5% do 12,4 mln ton, ale nie przełożyło się to na import soi to Kraju Środka, który dalej prognozowany jest na rekordowe 74 mln ton. Wzrost światowej podaży soi przełoży się na wzrost globalnych zapasów soi pod koniec bieżącego sezonu z 66,3 mln ton do 89,3 mln ton (przez miesiąc spadek o 2%). Utrzymują się niezwykle optymistyczne globalne prognozy produkcji oleistych. W sezonie 2014/15 wzrosną one do rekordowego poziomu 532,15 mln ton tj. o 27,9 mln ton więcej niż sezon wcześniej, co oznacza nieznaczny miesięczny spadek o 0,2 mln ton (miesięcznemu wzrostowi prognoz dla soi towarzyszył spadek dla rzepaku oraz słonecznika). Zmiany prognoz dla słonecznika obejmują spadek prognoz dla Rosji oraz Indii częściowo zrekompensowany wzrostem na Ukrainie. USDA zmniejszyło prognozy produkcji rzepaku dla Indii o 650 tys. ton do 6,9 mln ton. Inne globalne zmiany, to redukcja produkcji orzeszków ziemnych dla Indii przy wzroście w Argentynie. Dnia 10 lutego giełda towarowa w Chicago na dane USDA odpowiedziała spadkiem cen kontraktów terminowych dla soi do najniższego poziomu od 7 dni (dla kontraktu na marzec br.) głównie pod wpływem wzrostu prognoz globalnej podaży soi mimo redukcji zapasów pod koniec bieżącego sezonu na świecie. Również w Kanadzie kontrakty na Canolę straciły na wartości podążając za prognozami wzrostu podaży soi oraz zbóż.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst.: WASDE

Na kluczowych światowych giełdach powrót do zniżek

W bieżącym tygodniu unijne giełdy powróciły do „spadków”. Kukurydza w najbliższym kontrakcie kosztowała pod koniec tygodnia 152,3 EUR/tonę, tj. o 2,1% mniej niż tydzień wcześniej. Notowania pszenicy konsumpcyjnej w kontrakcie marcowym wynosiły 184,5 EUR/tonę, tj. o 1,3% poniżej cen z końca poprzedniego tygodnia. Niewielkie spadki notowań były też widoczne na CBoT. Tutaj pszenica w kontrakcie marcowym potaniała przez tydzień o 0,9% do 191,5 USD za tonę, a kukurydza – o 0,6% do 150,8 USD/tonę. Warto odnotować, że obecnie na rynku przeważają czynniki „spadkowe”. Ubiegły tydzień przyniósł co prawda wzrosty notowań zbóż i oleistych na kluczowych światowych giełdach, ale wszystko wskazuje na to, że było to tylko krótkotrwałe wahnięcie. Analitycy są zdania, że za zwyżkami w ubiegłym tygodniu stały przede wszystkim czynniki makroekonomiczne – wzrosty cen odnotowano bowiem również na rynkach finansowych, a także w przypadku ropy naftowej. Notowania pszenicy, kukurydzy i soi również włączyły się w ten ogólny trend. Tak więc analizując tylko czynniki podażowo-popytowe na rynku zbóż raczej można by bardziej oczekiwać spadków niż umocnienia notowań. Dostawy soi i kukurydzy z krajów Ameryki Południowej będą w najbliższym czasie coraz znaczniej oddziaływać na rynek. Niewykluczone, że Chiny zwiększą zakupy od tych dostawców. Konkurencja w eksporcie obu tych gatunków stanie się ostrzejsza niż dotychczas. Prognozy zarówno dla Argentyny, jak i Brazylii są nadal dobre pomimo suszy odnotowywanej w północnej części Brazylii. W lutowym raporcie USDA prognozy zbiorów kukurydzy w Argentynie zostały ostatnio skorygowane w górę o 1 mln ton do 23 mln ton, podobnie soi – o 1 mln ton do 56 mln ton. W przypadku Brazylii utrzymano prognozę dla kukurydzy – w wysokości 75 mln ton. Suche warunki w północnej części kraju spowodowały niewielkie redukcje prognoz zbiorów soi – o 1 mln ton do 94,5 mln ton. Warto odnotować, że według giełdy zbożowej w Rosario prognozy zbiorów kukurydzy i soi w Argentynie są wyższe od tych formułowanych przez USDA i wynoszą dla kukurydzy – 23,5 mln ton (22,4 mln ton w poprzedniej prognozie), a dla soi – 58 mln ton (54,5 mln ton we wcześniejszych przewidywaniach). Wszystko wskazuje na to, że dostawy zarówno kukurydzy, jak i soi od obu kluczowych dostawców z Ameryki Południowej będą znaczące, co będzie istotnym czynnikiem przemawiającym za dalszym spadkiem cen. Warto podkreślić, iż w ostatnim raporcie USDA podwyższył prognozy zbiorów pszenicy w Argentynie – o 0,5 mln ton do 12,5 mln ton. Bez zmian pozostawiono natomiast wysokość prognoz pszenicy dla Australii – 24 mln ton. Zwalnia tempo produkcji bioetanolu w USA. W przedostatnim tygodniu (kończącym się 30 stycznia br.) wyniosła ona 948 tys. baryłek dziennie, tj. o 30 tys. baryłek mniej niż tydzień wcześniej, w kolejnym tygodniu produkcja wyniosła 961 tys. baryłek dziennie. Pomimo niewielkiego spowolnienia produkcji jest to w dalszym ciągu znacznie powyżej wyników z analogicznego okresu rok wcześniej (+5,6%). Bardzo wysokie zapasy bioetanolu – sięgające już 21,14 mln baryłek – mogą potencjalnie spowodować dalsze spowolnienie produkcji tego biopaliwa w USA. Z kolei mniejszy popyt na kukurydzę ze strony przemysłu biopaliwowego w Stanach powinien znaleźć odzwierciadlenie w spadkach jej cen. W ostatnim monitorowanym tygodniu utrzymywały się dobre wyniki sprzedaży zagranicznej amerykańskiej kukurydzy. Wyeksportowano 1 003 tys. ton ziarna tego gatunku (prognozy analityków zawierały się w przedziale od 600 do 850 tys. ton). Kukurydza sprzedaje się więc nadal bardzo dobrze. Dotychczasowy wywóz osiągnął 33,2 mln ton wobec 34,5 mln ton w tym samym okresie poprzedniego sezonu handlowego. W dalszym ciągu słabo sprzedaje się amerykańska pszenica. W ubiegłym tygodniu eksport wyniósł co prawda 409 tys. ton i mieścił się w przedziale prognozowanym przez analityków (300-500 tys. ton), jednak w dalszym ciągu wyniki eksportu pszenicy z USA nie są zadowalające. W przypadku pszenicy o ile dojdzie do przyspieszenia tempa eksportu, to będzie można spodziewać się pewnego umocnienia cen giełdowych tego gatunku w USA. Pojawiła się niedawno informacja o tym, iż egipski importer rządowy – GASC – może wkrótce ogłosić przetarg na zakup amerykańskiej pszenicy. Będzie to spowodowane chęcią wykorzystania 100 mln USD z linii kredytowej otwartej dla Egiptu przez Stany. Na razie nie podano precyzyjnego terminu odbycia się przetargu. Generalnie ceny zbóż (zwłaszcza paszowych) na rynku światowym mają jeszcze spory potencjał spadkowy. Najbliższe tygodnie powinny przynieść dalsze zniżki notowań kukurydzy. Natomiast w przypadku pszenicy konsumpcyjnej scenariusz cenowy może być odmienny i będzie w dużym stopniu uwarunkowany konfiguracją w światowym eksporcie. Niewykluczone, że USA zwiększą wkrótce eksport pszenicy, a to spowoduje pewne przetasowania wśród kluczowych dostawców. Z kolei Ukraina zapowiedziała nieformalne limity w eksporcie związane z zagrożeniem wzmożonego wywozu w reakcji na mocne osłabienie hrywny.

Źródło: Komentarz własny ekspertów FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł

W USA rekordowa wartość eksportu wieprzowiny w 2014 r.

Amerykańska Federacja Eksporterów Mięsa (USMEF) podała, że w 2014 r. wartość eksportu mięsa wieprzowego i podrobów z USA osiągnęła nowy rekord – 6,67 mld USD, wzrastając w skali roku o 10%. Tym samym, poprzedni najwyższy wynik z 2012 r. przekroczono o 6%. Wolumen wysyłek zwiększył się wobec 2013 r. o 2% do 2,18 mln ton. Rekordową ilość zanotowano w 2012 r. – 2,62 mln ton. USA zmagały się w ubiegłym roku z wieloma wyzwaniami w eksporcie wieprzowiny – m.in. z restrykcjami handlowymi Rosji i Chin, rosnącym kursem dolara, a ostatnio również z problemami logistycznymi związanymi z protestami pracowników w portach Zachodniego Wybrzeża. W grudniu 2014 r. wolumen wysyłek był o 5% niższy wobec grudnia 2013 r. i wyniósł 183,5 tys. ton, a jego wartość nieznacznie wzrosła do 541,3 mln USD. Grudniowe przestoje w portach były wyjątkowo uciążliwe i przeciągnęły się również na początek 2015 r. Jeśli spór nie zostanie w krótkim czasie rozwiązany, klienci zagraniczni zaczną szukać alternatywnych dostawców. W 2014 r. znaczne ilości schłodzonej, amerykańskiej wieprzowiny o wartości ponad 2 mld USD trafiły na rynki azjatyckie. Ceny eksportowe w USA były rekordowo wysokie i przez przeważającą część 2014 r. przewyższały notowania unijnej wieprzowiny. Eksport nadal generuje wysokie zyski dla amerykańskich producentów. Wartość wysyłek w przeliczeniu na jedna sztukę żywca była w 2014 r. również rekordowo wysoka – 62,45 USD, wzrastając w ciągu roku o 16%. W ciągu ostatnich 5 lat jednostkowa wartość wywozu zwiększyła się o 60%. Eksport stanowi obecnie 26,5% całkowitej produkcji wieprzowiny w USA i wobec 2013 r. udział wzrósł nieznacznie. Rosyjski zakaz importu wieprzowiny z UE, wprowadzony w styczniu 2014 r., a także restrykcje Rosji wobec amerykańskiego i kanadyjskiego mięsa z sierpnia 2014 r., miały znaczny wpływ na światowy rynek wieprzowiny w 2014 r. Amerykański eksport nie ucierpiał jednak, wspierany wzmożonymi dostawami na główny rynek zbytu – do Meksyku. Wysyłki w tym kierunku były już trzeci rok z rzędu rekordowo wysokie. Wzrosły również dostawy m.in. do Japonii, Korei Płd., Hongkongu, Kolumbii, a także Rosji. Pomimo zmniejszenia wolumenu sprzedaży do Kanady, jej wartość sięgnęła nowego rekordu.

Eksport mięsa i podrobów wieprzowych z USA

                        tys. ton                                               mln USD

                        2013    2014    % zmiana        2013    2014    % zmiana

Ogółem           2143,6             2178,5             2%                  6049,1             6674,4             10%

Meksyk           625,5   680,8   9%                  1222,0             1557,8             27%

Japonia            424,9   468,7   10%                1885,0             1932,4             3%

Chiny              333,5   221,1   -34%               703,5   474,9   -32%

Kanada           227,4   207,4   -9%                 844,4   904,7   7%

Korea Płd.      99,3     135,4   36%                276,1   444,6   61%

Hongkong       83,8     116,1   39%                199,9   300,5   50%

Australia         53,8     50,1     -7%                 175,9   181,6   3%

Kolumbia        34,1     47,4     39%                88,2     134,1   52%

Rosja               21,9     38,8     77%                63,3     145,0   129%

Źródło: USMEF

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. ThePigSite z dn. 09.02.15

W Rosji wzrost produkcji wieprzowiny w 2014 r.

Dane rosyjskiego ministerstwa rolnictwa wskazują, że w 2014 r. produkcja trzody chlewnej we wszystkich gospodarstwach w kraju wzrosła wobec 2013 r. o 4,7% do 3,81 mln ton wagi żywej. Produkcja wieprzowiny zwiększyła się w skali roku o 12,3% do 2,85 mln ton. Wzrost poziomu wytwarzania nastąpił pomimo perturbacji cenowych oraz rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń (ASF). Krajowe pogłowie trzody chlewnej było o 2,6% wyższe niż rok wcześniej i wyniosło 19,5 mln szt. Regionami Rosji przodującymi w produkcji wieprzowiny były obwód biełgorodzki (722 tys. ton), kurski (213 tys. ton), tambowski (186 tys. ton) i pskowski (82 tys. ton). Najwięksi producenci zwiększają swój udział w rosyjskim rynku. Według krajowego związku producentów trzody chlewnej, w 2014 r. dwadzieścia największych gospodarstw wyprodukowało 1,73 mln ton wieprzowiny, tj. o 23% więcej niż w 2013 r. Ich udział w rynku wzrósł z 54,2% do 59,5%. Zdaniem ekspertów, na konsolidację sektora ma wpływ m.in. zwalczanie ASF przez państwowe władze weterynaryjne. Wirus ASF czyni spustoszenie głównie w małych i średnich gospodarstwach produkcyjnych. Na dzień 1 stycznia 2015 r., średnie ceny żywca trzody chlewnej w Rosji wynosiły 99,5 RUB/kg (1,5 USD/kg). Ministerstwo rolnictwa prognozuje, że w nadchodzących latach produkcja wieprzowiny powinna wzrosnąć najbardziej w tych regionach Rosji, w których występuje nadal niski poziom samowystarczalności.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. Pig Progress z dn. 04 i 06.02.15

Cherkizovo zwiększa produkcję wieprzowiny i drobiu

Największy rosyjski producent mięsa i pasz – grupa Cherkizowo zanotowała w 2014 r. wzrost sprzedaży wieprzowiny i drobiu. Wolumen sprzedaży mięsa wieprzowego zwiększył się o 8% w skali roku do 170,2 tys. ton wagi żywej, a przetworów wieprzowych o 7% do 144,2 tys. ton. Ceny mięsa wyrażone w rublach wzrosły o 47% do 96,25 RUB/kg, a w dolarach o 22% do 2,51 USD/kg. W ostatnim kwartale roku ceny w rublach spadły o 13% wobec III kwartału do 96,9 RUB/kg, natomiast wyrażone w dolarach obniżyły się aż o 34% do 2,04 USD/kg. W 2014 r. grupa Cherkizowo zwiększyła również sprzedaż mięsa drobiu o 22% wobec 2013 r. do 416,6 tys. ton, a przetworów drobiowych o 7% do 144,2 tys. ton. Ceny netto mięsa drobiu nominowane w rublach wzrosły o 18% do 90,7 RUB/kg, a wyrażone w dolarach obniżyły się o 2% do 2,36 USD/kg. W IV kwartale 2014 r. ceny w rublach wzrosły o 2% wobec poprzedniego kwartału do 100,86 RUB/kg, a w dolarach obniżyły się o 22% do 2,13 USD/kg. Tak duży spadek notowań w dolarach był wynikiem dewaluacji rubla w ostatnich trzech miesiącach 2014 r.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. Pig Progress, World Poultry z dn. 02 i 03.02.15