Zygmunt Pejsak

Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej UJ-UR w Krakowie

Zakażenia wirusowe – ważna przyczyna strat w rozrodzie świń

Analiza wyników produkcyjnych krajowego stada podstawowego świń uwidacznia zaskakująco niską jego efektywność, co przekłada się na niezadowalające wyniki produkcyjne, m.in. na: liczbę prosiąt urodzonych w miocie, liczbę miotów na lochę w roku oraz liczbę prosiąt urodzonych przez lochę w ciągu roku w porównaniu do innych rozwiniętych rolniczo krajów Europy.

Wynika to z nieefektywnego wykorzystania potencjału rozrodczego loch, w tym przede wszystkim z błędów w organizacji i zarządzaniu rozrodem, ale także z niezwalczania powszechnie obecnych w naszych stadach czynników zakaźnych, będących przyczyną zamierania zarodków i płodów oraz poronień, czego ostatecznym efektem może być niski wskaźnik skuteczności inseminacji czy też ciągle dość powszechnego naturalnego krycia. Ze względu na często bezobjawowy przebieg chorób związanych z rozrodem ich występowanie umyka niejednokrotnie uwadze nie tylko producentów i hodowców trzody chlewnej, ale także sprawującym opiekę nad produkcją zwierzęcą lekarzom weterynarii.

Dane z rozwiniętych rolniczo krajów Unii Europejskiej (UE), Japonii i USA wskazują, że średnia liczba miotów przypadająca na lochę/rok mieści się tam w granicach 2,1-2,3, zaś średnia liczba prosiąt odsadzonych od lochy w ciągu roku zawarta jest w przedziale 26,5-38,0…

Krzysztof Lipiński

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Nasiona soi w żywieniu świń

Koszty paszowe stanowią 60-70% ogólnych kosztów produkcji zwierzęcej. Powyższa sytuacja zmusza do szukania alternatywnych pasz umożliwiających obniżenie kosztów żywienia. Wprowadzenie do mieszanek paszowych takich pasz bez obniżenia efektywności żywieniowej wymaga dobrej znajomości ich wartości pokarmowej oraz czynników ograniczających ich użycie.

Białko jako źródło aminokwasów jest jednym z najbardziej kosztownych składników mieszanek dla zwierząt monogastrycznych. Ma również duży wpływ na efektywność produkcji (przyrosty masy ciała i wykorzystanie paszy).

Podstawowym materiałem paszowym stosowanym w mieszankach paszowych dla świń jest ziarno zbóż. Zawiera ono jednak tylko ok. 10-12% białka ogólnego, co powoduje konieczność stosowania pasz wysokobiałkowych. Soja i produkty z niej uzyskiwane są najważniejszym źródłem białka w żywieniu zwierząt. Charakteryzują się one dużą ilością białka o dobrym składzie aminokwasowym, co czyni je doskonałym komponentem w dawkach opartych na ziarnie zbóż. Podstawowa pasza pozyskiwana przy przerobie soi na olej – poekstrakcyjna śruta sojowa – jest najbardziej popularną paszą w mieszankach paszowych dla świń. Dużym mankamentem tej paszy jest jednak jej wysoka cena oraz duże wahania cen. Tocząca się w naszym kraju od lat dyskusja na temat pasz GMO to kolejny czynnik, który powoduje zainteresowanie innymi, alternatywnymi źródłami białka…

Magdalena Kozera-Kowalska

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Co się dzieje z polską polityką rolną?

Wyczekiwana chyba przez wszystkich wiosna jak zwykle przyniosła zawirowania pogodowe, ale także nasilenie niezadowolenia rolników z polityki prowadzonej przez rząd wobec rolnictwa.

Manifestacją tego niezadowolenia i niemal zupełnej utraty zaufania do rządzących, zwłaszcza wobec ministra rolnictwa, stały się otwarte protesty rolników. Ten ostatni pod presją wyrażanego niezadowolenia podał się wprawdzie do dymisji, co jednak nie uspokoiło sytuacji. Następca, choć wykazuje pewną aktywność, wydaje się już od początku być na straconej pozycji, ukształtowanej liczbą wcześniejszych zaniedbań. Takie wiosenne rozdanie kart nie prognozuje niczego dobrego na dalsze miesiące roku, a nawet lata, zwłaszcza że jesień wypełniona będzie kolejnymi obietnicami wyborczymi – niemożliwymi do spełnienia, już w momencie ich składania.

Rzecz w tym, że rolnictwo jako takie nie jest postrzegane przez rządzących jako sektor przynoszący szybkie i znaczne korzyści, ale jako taki, który generuje problemy, jest przy tym rozproszony i w większości niezależny od ręcznego kierowania (jak w przypadku wielkich firm z udziałem skarbu państwa). Nie można uspokajać nastrojów protestujących rolników np. przyznaniem doraźnych benefitów np. 13-tek i 14-tek. To sektor wymagający uregulowań prawnych i organizacyjnych, które na lata usprawniłyby jego funkcjonowanie…

Grzegorz Woźniakowski

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych

Katedra Chorób Zakaźnych, Inwazyjnych i Administracji Weterynaryjnej

Występowanie nowych wariantów pestiwirusów jako zagrożenie dla produkcji trzody chlewnej

Pestiwirusy stanowią zróżnicowaną grupę małych otoczkowych wirusów (40-60 nm) należących do rodziny Flaviviridae. W przypadku trzody chlewnej najbardziej znanym pestiwirusem jest wirus klasycznego pomoru świń (CSFV), natomiast w przypadku bydła wirus biegunki bydła typu 1 i 2 (BVDV-1 i BVDV-2), a w przypadku owiec wirus choroby granicznej owiec (BDV).

Przeprowadzone badania genetyczne wykazały również występowania pestiwirusów u żyraf, zwierzyny płowej, jak również wirusów „HoBi-like” wykrytych jako zanieczyszczenie w surowicy bydlęcej stosowanej do izolacji wirusów w hodowlach komórkowych. Pestiwirusy wykazują możliwość transmisji międzygatunkowej, a najbardziej wrażliwym gatunkiem są świnie. Brak jest jakichkolwiek dowodów na możliwość zakażenia pestiwirusami u ludzi. W ostatnim czasie zidentyfikowano również patogenny dla świń rodzaj Bungowannah, atypowy pestiwirus świń (APPV) oraz wirus LINDA stwierdzony po raz pierwszy w 2015 roku w Austrii u prosiąt wykazujących objawy drżączki. Pestiwirusy są wrażliwe na detergenty oraz większość środków dezynfekcyjnych, zmiany pH oraz temperaturę powyżej 60°C. Klasyczny pomór świń (ang. classical swine fever – CSF), zwany również „cholerą świń”, jest chorobą zwalczaną urzędowo…

Mariusz Soszka

Doradca żywieniowy, Ostrówek

Białko i jego jakość w żywieniu świń (cz. I)

Białko stanowi jeden z podstawowych składników pokarmowych, niezbędnych do życia i prawidłowego funkcjonowania każdego organizmu, który musi zostać dostarczony wraz z paszą. W celu zapewnienia pełnego pokrycia zapotrzebowania na białko ważna jest nie tylko jego właściwa podaż, czyli ilość dostarczona w pobranej paszy, ale również jego jakość, która powinna być dostosowana do potrzeb i możliwości wykorzystania przez zwierzę.

Z chemicznego punku widzenia białka stanowią naturalne, zróżnicowane pod względem struktury, wielkocząsteczkowe związki organiczne o masie od ok. 10 tys. do kilku milionów daltonów. Podstawowymi składnikami budującymi białka są połączone ze sobą wiązaniami peptydowymi aminokwasy, do których często dołączane są różne pierwiastki i/lub grupy funkcyjne. Głównymi pierwiastkami wchodzącymi w skład białek są: węgiel (50-55%), tlen (19-24%), azot (15-18%), wodór (6-8%), siarka (0,3-3%), fosfor (do 0,5%) oraz kationy metali Mn²⁺, Zn²⁺, Mg²⁺, Fe²⁺, Cu²⁺ i inne.

Celem uporządkowania białka zbudowane z samych aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi zostały określone jako białka proste (proteiny). W organizmach zwierzęcych pod względem ilościowym nad białkami prostymi zdecydowanie przeważają…