UE – RZEPAK WSPIERANY PRZEZ DROŻEJĄCĄ SOJĘ

Na giełdzie Euronext w Paryżu kontrakt na rzepak na luty 2017 roku w ciągu ostatniego tygodnia ponownie umocnił wartość tym razem o 1,5% do 420,8 euro/t wobec 418 euro/t (+0,7%) przed dwoma tygodniami (wzrost wartości o 2,8 euro/t). Czwartkowe notowania znalazły się powyżej dotychczas rekordowej ceny kontraktu lutowego z 15 grudnia 2016 roku (419,8 euro/t). Rynek jest rozchwiany, a rzepak nieco stracił impet jakkolwiek wspierała go drożejąca soja. Utrzymuje się napięty bilansu rzepaku w UE w bieżącym sezonie 2016/17 na skutek zeszłorocznych zbiorów, które były wg najnowszych danych znalazły na poziomie około 20,1 mln ton (-10%). Obecnie w bieżącym sezonie przewiduje się zapotrzebowanie na importowany rzepaku w Unii jest na poziomie 3,9 mln ton. Wzrosła podaż eksportowa rzepaku z Australii (dzięki lepszym niż się spodziewano zbiorom) skąd będzie pochodzić największy import do Unii. Ten wzrost dostępności surowca na rynkach międzynarodowych jest czynnikiem, który może tłumić silniejszy wzrosty cen rzepaku w UE. Na rynku rzeczywistym przez tydzień podrożały surowce oleiste oraz śruty, które cechowała największa dynamika wzrostów. Na giełdzie w Winnipeg w Kanadzie Canola w ostatnim tygodniu w kontrakcie na marzec’2017 mocno zwyżkowała z 502,3 CAD/t do 518,4 CAD/t (przed 2 tyg. 503,6 CAD/t) wspierana osłabieniem wartości dolara kanadyjskiego (co zwiększa nadzieje na wzrost popytu eksportowego) oraz ograniczoną sprzedażą przez farmerów liczących na podrożenie surowca. Na giełdzie towarowej w Chicago marcowy kontrakt terminowy na soję. w ciągu tygodnia mocno zwyżkował z 382,2 USD/t do 393,2 USD/t (przez 2 tyg. wzrost o 21,2 USD/t) głównie pod wpływem wieści z Argentyny o permanentnych deszczach, które mogą zagrozić zbiorom soi tego trzeciego jej producenta na świecie. W ostatnią środę (18 stycznia br.) marcowy kontrakt zwyżkował do poziomu najwyższego od 6 miesięcy, ale w czwartek uczestnicy rynku realizowali zyski i notowania osłabły. Dalszy kierunek zmian cen zależał będzie przede wszystkim od prognoz materializacji zbiorów w Ameryce Południowej, co mogłoby w pewnym stopniu osłabić silne czynniki fundamentalne tj. wielka globalna produkcja soi (w tym w USA) w bieżącym sezonie.

Źródło: FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł