Grzegorz Woźniakowski

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych

Katedra Chorób Zakaźnych, Inwazyjnych i Administracji Weterynaryjnej

Występowanie nowych wariantów pestiwirusów jako zagrożenie dla produkcji trzody chlewnej

Pestiwirusy stanowią zróżnicowaną grupę małych otoczkowych wirusów (40-60 nm) należących do rodziny Flaviviridae. W przypadku trzody chlewnej najbardziej znanym pestiwirusem jest wirus klasycznego pomoru świń (CSFV), natomiast w przypadku bydła wirus biegunki bydła typu 1 i 2 (BVDV-1 i BVDV-2), a w przypadku owiec wirus choroby granicznej owiec (BDV).

Przeprowadzone badania genetyczne wykazały również występowania pestiwirusów u żyraf, zwierzyny płowej, jak również wirusów „HoBi-like” wykrytych jako zanieczyszczenie w surowicy bydlęcej stosowanej do izolacji wirusów w hodowlach komórkowych. Pestiwirusy wykazują możliwość transmisji międzygatunkowej, a najbardziej wrażliwym gatunkiem są świnie. Brak jest jakichkolwiek dowodów na możliwość zakażenia pestiwirusami u ludzi. W ostatnim czasie zidentyfikowano również patogenny dla świń rodzaj Bungowannah, atypowy pestiwirus świń (APPV) oraz wirus LINDA stwierdzony po raz pierwszy w 2015 roku w Austrii u prosiąt wykazujących objawy drżączki. Pestiwirusy są wrażliwe na detergenty oraz większość środków dezynfekcyjnych, zmiany pH oraz temperaturę powyżej 60°C. Klasyczny pomór świń (ang. classical swine fever – CSF), zwany również „cholerą świń”, jest chorobą zwalczaną urzędowo…